Skip to Content Skip to Search Go to Top Navigation Go to Side Menu


"Conditional Design" Tag


Jonathan Puckey en (de grafische) Tool


Monday, November 5, 2012

 

Links, foto bewerkt met Q*bertify. Rechts, originele foto van de band “Tool”.

 

Jonathan Puckey is een vormgever gevestigd in Amsterdam. Jonathan maakt deel uit van Studio Moniker, en draagt bij aan Conditional Design. Conditional Design is een samenwerking als ook een manifest waarin zij onder andere stellen: “We search for unexpected but correlative, emergent patterns”. Veel van het werk dat zij produceren is hiertoe te herleiden, het laten ontstaan van patronen uit gestelde regels. De systemen die zij creëren gaan uit van procesmatige ontwikkelingen zonder gefixeerde eindresultaten. Vanuit een gecreëerde setting kan een patroon oneindig doorgaan en veranderen. De regels die zij opstellen zoeken naar de mogelijkheden om informatie te visualiseren en het oog te behagen. Een voorbeeld hiervan is de site van het SNS Reaal Fonds, waarbij zij de uitgaven van dit fonds omzette in metaballs.

Een terrein waarin Jonathan werkt en onderzoek doet zijn tools. Dit zijn tools in de brede zin, van computersoftware om foto’s te bewerken tot gereedschappen om lettertypes te ontwerpen. Naast dat Jonathan deze tools gebruikt in zijn werk heeft Jonathan samen met Jürg Lehni het platform Scriptographer.org opgericht. Dit project, dat tegenwoordig verder gaat op Paperjs.org, probeert als een platform voor het ontwikkelen van nieuwe tools te fungeren. Over het ontwikkelen en gebruiken van tools nam ik van Jonathan het onderstaande interview af.

 

Zijn (type) tools een recent fenomeen, hoe ben jij begonnen met creëren van tools?

Ik weet zelf niet hoe lang het al gebruikt wordt. Zelf programmeerde ik eerst generatief, waarbij na op de knop gedrukt te hebben ik als maker geen invloed meer had. ik Als ontwerper schrijf je de code die vervolgens volgens een bepaald patroon een vorm of de vormtaal genereert. Op de Rietveld Academie ben ik het programmeren als de basis voor het vormen van gereedschap gaan zien, waar je mee aan het werk kan gaan. Hierdoor ontstaat een tweeledig maakproces waarbij je eerst de tool ontwerpt, waarna je met de tool verder kan ontwerpen. Je hebt hierdoor twee momenten van invloed.

Als jij zelf een tool maakt en deze vervolgens gebruikt, waar ligt dan het zwaartepunt van de creativiteit?

Dit is een combinatie, meestal ben ik tijdens het programmeren ook aan het gebruiken. Door tijdens het programmeren features te maken kan ik vervolgens de tool verbeteren.

In hoeverre heeft de gebruiker werkelijk invloed op het functioneren van de tool, als de voorwaarde al gegeven zijn?

Dat is per tool zeer verschillend, sommige tools zijn al helemaal af als je ze hebt gemaakt. Het werk wat je ermee doet uit nog wel wat je wil uiten, maar de tool wel de overhand heeft in het vormen van de uitkomst. Bij sommige tools is dit echter nog erg open, de gene die werkt met de tool heeft dan een sterkere invloed op het eindresultaat, zelfs sterker dan de ontwikkelaar van de tool. Dit is altijd een balans, de gereedschappen waar niets aan toe te voegen is door de gebruiker zijn dan ook de gereedschappen die ik niet weg geef, als de gebruiker weinig invloed heeft is het delen minder van belang.

Wat is voor jou het criterium waar een goede tool aan moet voldoen?

Dit is erg afhankelijk van de gebruiker waarvoor de tool bedoeld is. Persoonlijk test ik de tool altijd uit door me af te vragen: hoe lang kan ik er mee werken, kan ik hier nog weken mee vooruit? Als dit het geval is, dan is het een goede tool, want dan heb ik het blijkbaar niet meteen door. Een goed gereedschap is ook iets waar je heel lelijke dingen mee kan maken. Waar het aan jou is om de juiste input te leveren, zodat het er toe doet hoe jij de tool gebruikt.
De tool moet sprekend zijn, op het moment dat de tool niet spreekt betekent dit dat het idee nog te vaag is. Dat het idee nog niet genoeg gereduceerd is tot zijn essentie.

Heb je voorbeelden van tools welke je als mislukt ziet?

Een tool waar ik veel tijd in heb gestopt maar nog nooit iets mee heb gemaakt is Ribbon Folder. Ik was gefascineerd door het idee dingen te kunnen vouwen. Meer specifiek; hoe je als je iets vouwt, vervolgens die gevouwen hoek kan uitrekenen? Als je een lijn maakt door punten te plaatsten met de hand, zit in de vorm van de hoeken die ontstaan een bepaalde logica. Door op een lijn te drukken kan je op verschillende punten meerder vouwen creëren. Dit heeft me veel tijd gekost, maar toen ik klaar was deed het me eigenlijk niks. Het eindresultaat nodigde me echter niet meer uit er iets mee te gaan doen.

Ribbon Folder

Worden jou tools ook door anderen bewerkt, heb je hiervan voorbeelden?

Wat was de motivatie om de tools gratis aan te bieden op Scriptographer.org en paperjs.org?

Voor Jürg Lehni was de rede om Scriptographer.org te starten om de discussie over gereedschappen te beginnen. Hij wilde hiermee de vraag stellen waarom we allemaal dezelfde software gebruiken, bijna iedereen gebruikt Adobe software. Scriptographer.org confronteert de gesloten mentaliteit van Adobe met een ander perspectief. Daarnaast was er de pragmatische reden dat Jürg deze tools al bedacht voor zijn werk.

Zijn er zaken die als inspiratie fungeren voor het vormen van tools?

Van nature hebben wij (Studio Moniker) een natuurlijke fascinatie voor techniek, waar we allemaal mee bezig zijn. Als ontwerpers zijn we dan ook nooit bezig om afgewerkte eindproducten te ontwerpen. Bij het ontwerpen van bijvoorbeeld een poster heeft het onze interesse om een systeem te ontwikkelen waardoor de poster uit zichzelf gaat groeien, hierdoor ontstaan organische processen die niet volledig te controleren zijn. Met een gereedschap controleer je in zekere zin nog meer. Maar door te beginnen met limiteren door het stellen van een omgeving, kan je vervolgens binnen deze omgeving volledig vrij ontwerpen. Hierdoor voorkom je dat je gaat emuleren, je doet nooit alsof je principes hebt hebt bedacht die je moet vasthouden of imiteren, de ontwikkelde software werkt als het goed is uit zichzelf.

Door regels te stellen is in het eindproduct voor iedereen het spoor te herkennen in het eindproduct.

Het meest optimaal is als die zoektocht zicht in het eindproduct zichtbaar aanwezig is. Zoals bijvoorbeeld in het Delauney Raster. Het Delauney Raster vormt beelden om tot backtographics, waarbij het gebruik maakt van het Delauney Triangulatie (http://nl.wikipedia.org/wiki/Delaunay-triangulatie). Er is al veel gedaan met Delauney Triangulatie in wiskundige software etc. Normaal word de punten-set waaruit de driehoeken ontstaan gegenereerd, ik heb uitgeprobeerd of ik dit handmatig kan controleren. Ik vroeg me of; of ik kan doorhebben hoe de driehoeken zich vormen? Dit bleek te werken, waaruit het idee ontstond om hier inzichtelijke software voor te programmeren.
Ik had het gevoel dat hierin iets zat, door eerst te doen en achter te rationaliseren ontstaan interessant vormen.

Delauney Raster

Heeft het maken van tools een belangrijke plek gekregen?

Met name webdesigners zitten dicht bij de sourcecode, dichter dan andere ontwerpers. De overgang naar digitaal heeft veel veranderd, met name webdesigners blijven vaak binnen het domein van de machinale software. Veel van de programma’s simuleren dan ook wat daarvoor kwam. Het is raar om te blijven steken bij dezelfde programma’s. Vroeger konden fysieke gereedschappen makkelijk worden aangepast. De schroevendraaier die mensen vroeger hadden, ontbreekt nu af en toe. Door platforms te vormen kan meer richting gegeven worden.
Ik vind daarnaast dat de mens een belangrijke plek in het proces moet behouden. Veel programmeurs vinden echter dat de computer zelf creatief is. Deze creativiteit is echt alsof, de ‘randomness’ van een computer zorgt ervoor dat de posters die een computer genereert alle zo random zijn waardoor de verschillen generiek worden. Wij zijn echter op zoek naar waardevolle verschillen, die betekenis uitdrukken. De input van de ontwerper zorgt uiteindelijk voor de betekenisvolle uitkomsten.

Conditional Design and the Human Condition


Tuesday, May 17, 2011

Exponential technological progress is altering the circumstances of the human condition. This evolution and apparent progress in its very attempt to liberate from existing constraints, catapulting humankind towards new frontiers of feasibility and seemingly endless possibilities, creates new limitations. The dynamism and increasing complexity of this world becomes more and more difficult for mankind to grasp, since these new possibilities demand the ability to access, overlook and manage heaps of information necessary to understand and make use of those very possibilities. Choice through reflection and contemplation out of this vast pool of information and possibilities has become more and more difficult, if not impossible given time and resource constraints both on an individual as well as a collective level.

Hannah Arendt introduces in her book The Human Condition three levels of activity that allow us to deal with and survive in the world we live as who we are, experiencing a particular social, cultural, and personal context, inherent to being human and not connected to gender, race, class.

These levels of activity and creation are labour – reproductive activities necessary to survive not leaving anything lasting behind, work – activities, which have a beginning and an end leaving behind an enduring artifact, and action – unpredictable and irreversible deeds and words deriving from contemplation. Arendt places these activities on a scale where action has the highest value and labour the lowest, classified according to the outcome and its perceived contribution to life on an individual and social level.

The term conditional design as coined  by a group of young designers in the Netherlands, describes an alternative, not linear way of design and creation through the simplification of processes by selection of input, translation of action into work, into labor deriving action from labor to speak in Arendt’s words in a larger sense. Conditional design puts the emphasis on the process as the product, fully endorsing the creative potential contained in the making and doing, whilst aiming for a result of any kind. The input feeding the process is selected through the use of logic in order to define rules and constraints to shape the process. The input is derived from the external and hence complex environment: nature, society and its human interactions. Logic is used to outline conditions through and under which the process takes place.

The elements of process – input – logic in the conditional design manifesto are used to redefine the notion of design process and product. The very constraints created are intended to sharpen the perspective on the process and stimulate play within the given limitations opening up new possibilities within the process.

Through these very limitations new creative input is given, since alternative ways around these constraints have to be found or new ways to deal with existing processes are found.

When looking at Arendt’s classification of labor-work-action and the conditional design paradigm process-logic-input, in the past output or product (in design) and action (for Arendt) used to be the main focus. Conditional design theory can be explored as an alternative way of dealing with an increasingly dynamic world by focusing on process rather than end result. Increasing creativity through setting of deliberate limitations or more consciously accepting and incorporating existing ones. When process becomes more important also work and labor can contribute to shape the way we live in this very world. Through the deliberate setting of rules and conditions we can explore new and alternative ways to deal with this what we call and understand as the human condition, where while we might by exploring the how as Animal laborans we might understand the why as Homo Faber.

This is what conditional design can mean on a macro scale, on a micro scale it can be applied to any sort of creative process. Ranging from creation and

design of material or immaterial artifacts, to execution of daily habits, to working processes in any realm.

Translating scientific rules, patterns of nature into fine art projects is another way the logic of conditional design can be used as for example in the work of Stefania Batoeva. This young artists plays with the reversal of the natural conditions as known to us. In her latest set of work Wrong Way Up she reverses the rules of gravity to set a framing condition for her creative process.

I applied the process-logic-input frame to textile design, where I combined existing, rather complex input (the fibonacci series, a mathematical rule related to the golden ratio) with my idea (create a piece of  fabric) and the design process (knitting).

Since the fibonacci series states that each number in the series has to be equal to the sum of the earlier two, I applied the same to the textile design where each new section had to be knitted with the same material used in the earlier two. The most simple Fibonacci series is 0,1,1,2,3,5,8,13,21,… . I used 1 black thread for 0, and 1 white thread for 1, arriving at the equivalent of the number 13 with 5 black threads and 8 white ones.

Conditional design in a larger sense is what happens when we deliberately choose to work under constraints, which will make us explore new alternatives to existing ways of dealing and creating. When looking at sustainability and environmental awareness seasonal cooking, going to work by public transport instead of using the car (not applicable in the Netherlands). Altering existing habits or ways of doing things can lead to change and improvement, or at the very least new insight, and potentially the development of viable alternatives.

INFODECONDITIONALDATA


Monday, March 15, 2010

The screen sees me the whole time while I am looking at it, I am not embarrassed by it, it is neutral, invisible even, I don’t register its existence,
it is just a glowing surface.
The screen is inextricably connected to my life. It is a door that I pull shut behind me, which gives me access to a space where I can disappear. It is my gateway to information, it is my space for communication, it is a space where
I carry out my work and enjoy myself.
I entered into this connection and I am addicted to it.

For 9 months, starting in April 2009, our laptops took a portrait photo through the built in webcam and a screenshot of our desktops every 5 minutes while we were using it. We have arranged and displayed this enormous amount of imagery in the hope that both patterns and details will become visible.

INFODECODATA is part of the April 1st BasicYear Design Trip
more on Conditional Design

Conditional [Design] Painting


Tuesday, October 27, 2009

Conditional Painting is truly happening in the van Abbemuseum Eindhoven! They call it the Vitruvian Paint Machine.

As part of  “Take on me (Take me on)” /Dutch Design Week 17 to 25 Oct 2009, Luna Maurer and Edo Paulus executed a mural painting on pre determined conditions based on the proportions of the body and visitor interaction.

The act of designing is based on rules they say. So Luna and Edo, together with Roel Wouters and Jonathan Puckey, created a manifesto of explicit rules for design.

Visiting their lecture, as part of the “Take on me (Take me on)” event, they made it clear that setting strict conditions does disconnect you from subjective standards and creates awareness in the process. A beautiful time based movie of their “machines” made this crystal clear.

 

download this research essay: by Jules Esteves: “Conditional Drawing, Conditional Painting” questioning the practice of Conditional Design.

 

slowLinking: tagging slow design part 3


Monday, May 4, 2009

Welcome to part 3 of : tagging slow design. This is a worksheet on which all the link-topics and post-it tags collected on the “slowWall” are listed in relation to the research subjects as components of the ‘slow design project’. (researches can be downloaded as .pdf’s).

link topics.

Performance links the Morgan O’Hara research to the one on Julia Mandle. The Julia Mandle research links to the one on Richard Long on the topic street /nature & art, by slow movement to the Kunsthalle Bern exhibit and by sensibility & violence to the Psychogeography research. Psychogeography has the link topic urban life with the Karmen Franinovic research, consumption /destruction /life style with Futurisme, against and pro community with Wim Wenders, evolution of everyday life to Downshifting, and a anonimous link to Maria Blaisse. This anonimous link is not the only one linking Marie Blaisse. Link topics like art and left over, connect this research to Uta Barth. Karmen Franinovic links to Christian Nold by means of the topic mapping, and to Psychogeography by urban life, to Futurisme by life is getting faster & people are getting a social, to Julia Mandle by just stop & think and to Richard Long by the link a way to see. Richard Long links to many other researches: to Sophie Calle by self related art, to Christian Nold through a line made by walking, to Karmen Franinovic linked by the topic a way to see, to Downshifting by choosing slowness. Downshifting links back to Julia Mendle by the link topic us and them, to Psychogeography by revolution of everyday life, to Futurisme tagging the link with designed lifestyle, to Marie Blaisse by us and them, and to the Kunsthalle Bern exhibit by reflect /a closer look. The research on Futurism has some remaining links to Julia Mandle through the topic exploring / explosive / sculptural. Following links from Wim Wenders to Uta Barth is made possible by the topic notice the small things in life, to Christian Nold by moving /memories. Mapping links Christian Nold to the Ambient/Brain Eno research while that last one makes a link back to the Kunsthalle “The Half and the Whole” exhibit creating a take time to cook link.

Reading all the researches the links will surely start to make sense, as will their variety shed light on the specific nature of many of them. Some research subject however did not create any link at all, like in the case of Maison Martin Margiela. And it was 0nly after some discusion that the performance link was created between Sophie Calle and Karmen Franinovic. Uta Barth was anonimously linked to Richard Long which might have been an intuitively act

Post-it tags.

No links did not mean no tags. Time, Maison Martin Margiela for example was closely read and tagged with post-it. This created tags like memories, replica, time(less), can’t relate to it, time, physical picture of memory and the photographical tag to a picture by Mark Manders. Wim Wenders (present in our research list because of his beautifull documentary “Notebook on Cities & Clothes” about fashion designer Yohji Yamamoto) generated also many tags like sublime, I finally found time, hillbilly, surreal, the truth, place, moving. Sophie Calle tagged by the moderator with authorship, generated: life=art, stories, documenting life. Uta Barth looking was tagged: rainy day with half closed eyes, in between places, no left over, sunday. Ambient the research connected to Brian Eno tagged as big here long now was retagged as live the moment, loosing yourself, don’t think, sound. Christian Nold place-ness got tagged with keywords like biomapping, google earth, links, remapping memories. Linked to many, tagged by few. Julian Mandle pause, was tagged with pause from urban flow only. Morgan O’Hara gestures was tagged with trans, transforming, concert-art, transmission, energy of moments, reaction. Maria Blaisse architecture by border between self and not self. Futurism with fast life, life style, save time? Downshifting was tagged with life style too and change assumption. Richard Long tagged as a subject with landscape was enriched with the two tags: exploring fast and slow and perception of space, time and personal potency. Psychogeography with destruction of community, philosophy, socialism, anarchisme and urban live. Finally Karmen Franinovic subtraction, served as a hub for the tags: observe, spontaneous landscape, discover a realy nice place that never be online, easy fast, MTV generation, reflect, and observe. Some researches like Conditional Design re-mapping did not make “the slowWall” and were concequently not linked

added tags from the slow design lecture.

scale, gestures, measurements, relations, sustainability, evolving, creative activism, reveal, expanding awareness, reflect, engage, participal, deceleration, fresh connections, rhythm, probing, (im)materiality, metabolism, reflective consumption, live span, memories, community, record, tracing, (human) body, break (take a break), nothingness, inclusive, transparent, re-mapping, connection to scale

read also: >tagging slowdesign part 1


Log in
subscribe