Skip to Content Skip to Search Go to Top Navigation Go to Side Menu


"meeting" Tag


highlight our movement


Wednesday, May 3, 2017

DSCN2325

When we have an appointment ahead of us there is all kind of preparation, there is a planning, and there is a lot of expectations. On the other hand the beauty of having an appointment with someone that you do not know, I have to admit, is in the fact that just a little of what you have planned or imagined will happen.

The most important thing the public space means to me is when it allows you meeting something or someone unknown. When we are surprised, it will add to our life an emotion of discovering, and participating. Meeting someone or something that you do not expect, something that you have not seen before. Where does this encounter leave to you?

Many people feel alone in a city, and are living an unpleasant and isolate life.

Why? There are probably several reasons: is it because there are so many impressions that a modern city offers to us and make us feel lost? Or is it because the individualist way of living, where everything is centered on what one wants for her/himself, making people isolate from each other?

I want to participate in creating the feeling that we are creating and using the public space. That means that we ourselves are the ones who can make this space as we want. I start asking my self what and how I want the space I use and I share with the others?

I would like to create something that could connect people through the action. A  kind of action that we are used doing in every day life.

I started by analyzing mistakes or things that I dislike – or in other words those that I was looking for ….

First mistake would be to design something for people without observing what people do or want. I want something that connect people who don’t know each other. Some one asking to a stranger to help him to sit, for instance?

I started to understand that I had to design something for somebody else (out of my personal sphere) and in this case something for any kind of person: something universal

I reached the conclusion that you can not force someboy to do what you want but you must follow the organic situation that is present and that is important to put the subjects in question at the same level to each others.

I went far from the image of an object and I finally started by giving the importance to the fact that “If the actions are what unify people, what about if the actions are the one that tricker something?” so instead of the people having to go and do something to make that happen, it will focus on what they are already doing that will create an external factor. A factor that could be an emotion but could also be an aid.

Scan 20.47.57.jpeg Scan 7.jpeg

I started to imagine it in a more playful circumstance.
My elements became the sidewalk floor, and the walking the triggering factor. As I said before there is no better meeting than with a stranger. I wanted to refer to people who don’t know each other… My project consists in a non platform.

Untitled-1 Untitled-2pdf

This platform will be positioned under the tiles that form the sidewalk and connect only with the three of them. I imagine the Amsterdam Central Station as a starting point, because it is a place were many people from different backgrounds and identities are passing and walking.

Scan 2 Scan 8

While people are walking, tree people are activating a system that generates something. The soap bubble represents a good element for this situation, because it is an element that does not intimidate, and more important does not need to be cleaned up. The element could vary from different situation to different environment: for example if tree people are waiting for the bus and they are standing on the tiles. The tiles can pull out an umbrella for example that protects you from the rain or the sun. This means it can be open to us for many different choices but the goal will remain the same.

 

IMG_2719_1100

I want to give a special thank to Jesse Jorg who inspired me in this project.

 

I have repeated it a 1000 times


Wednesday, April 5, 2017

 
I met him. I ordered a coffee, thee and beer. He only drank thee. I was probably to enthusiastic.
‘Now you have had everything’, he said. He had sweet eyes that looked shy to me. Charming almost. Most.
‘I never really like to meet people’. We laughed, we just met.
‘No I mean, now it has a purpose, so I know what to do, what to expect. But when I meet with friends it does not have a purpose. It really stress me out. I cannot focus on anything the day before I am going to meet with someone. All I think about is that meeting, so now I kind off stopped meeting my friends, I only see good friends’.
I was confused I laughed.

This remark of him kept coming back in my head and a few days later I realized that I had the same. Not as present as he had it, but still. The appointment keeps repeating itself in my thoughts, I have run through everything that could happen.

No surprises.

What if I could create something to protect us? Something that would keep the stress out. What made me actually stressed? There were three things I could think about that really, really stresses me out: New Things, Being in a Hurry and Ajax.

 

bed

 
New Things because I do not know what is going to happen, and so I do not know how to react and what to expect.

I have a respond to every situation that could interest me.
But I know that it is a bit useless to thing about everything that could happen, because the people I am with will not respond the way they do in my mind and they are also not as busy with me as I am.

 

bord

 
Being in a Hurry stresses me out because I always think that the consequences will be huge and not repairable. It also makes me frustrated because I know what to do to be in time, but then when I am late it turned out that I did not follow my own schedule.

Surprises are unthinkable.

It was the first time that week that I was on time. I could not be late when I was going to meet him. Nervous. Checking my Facebook, Instagram, WhatsApp, Snapchat and back. He did not know what I look like. O wait maybe he checked my profile. Would he?

 

ajax stress proposal image

 
Ajax stresses me out because I love that club so much.
And I have zero influence on their success. The only thing I can do is wear a lot of Ajax merchandise.
When they play I have the feeling that my throat is a bit squeezed together, a goal is made quickly you know. At the end of the season I have this squeezed throat basically the whole time, and when they win, all the stress is replaced by an amazing joy.

I read an article about students who wore a Superman shirt, those students thought that they where more capable then they actually where.
I took this idea of clothes that make you think you are stronger as a starting point.
What if I could wear a stress protection?

New Things, how could you possibly protect yourself from it? You cannot. You can surrender yourself and observe it. How could I observe the New Things that happen to me? From an old belt I made a camera holder which I can wear around my shoulder to the other side of my flank. By always carrying my camera with me, I can observe situations when they stress me out to much, I can ‘hide behind the camera’. When you take photographs of a situation you immediately create a distance between yourself and the rest. You watch Them.

In my mind social situations, are more interesting than they most of the time will be in real life.
But, when a situation in real life ís interesting, it is exceeding. It are those moments when I learn the most.

 

ajax voorkant houder

ajax achterkant

 
For Being in a Hurry I wanted to use the  idea of the Superman-shirt even more. I wanted to create my own Superman-shirt, which protect me.
When I am in a hurry, I am most of the time by bike. So I am outside. A sweater is perfect for Dutch weather, most of the times it is kind of cold. On the sweater I attached patches of racing cars, one even with ‘Winner’ on it. This is on my back. On the front of the sweater I attached a rose, so I could, maybe, have the feeling that I am this very cool biker boy.

For my stress factor Ajax I wanted to create my own merchandise, as a way of showing my love, surrounding myself with ‘Ajax’ and hopefully send some positive vibes to the players.
From an old Ajax-short I made a shoulder or fanny pack, that I can easily wear.

Surprise Suprise, come to me.

I can prepare every situation in my head, but I cannot know how it will actually go. It are the situations when I am not aware that it is a situation that are crucial.
Without him I would not have known all this about myself. Or at least I would not have thought about it so much. His shy looking eyes make more sense now. His charming look makes me curious to him, but I know that it is not likely that we see each other soon.

 

1 sweater detail

                                    

thumb_IMG_2949_1024

 

Een blik op Anthon Beeke


Saturday, February 20, 2016

Ik ben geboeid door communicatie en woorden, en specifiek in de manier waarop mensen met elkaar communiceren. Het eerste werk dat ik leerde kennen van Anthon Beeke was het ‘Blote meisjes alfabet’. De subtiliteit waarmee hij die schoonheid vertaalde in die naakte lichamen trok mij heel erg aan. Op basis daarvan heb ik besloten om Anthon Beeke te kiezen als onderwerp. Toevallig kwam ik hem tegen en besloot toen om over Anthon te praten via een persoon die dicht bij hem stond en zo kwam ik bij Aaf van Essen terecht.

 We waren op uitstap in het Lloyd Hotel, waar we een rondleiding kregen van artistiek directeur Suzanne Oxenaar, toen Anthon Beeke en Aaf van Essen net langs liepen. De tweede ontmoeting vond plaats tijdens de open dag van de Gerrit Rietveld Academie, Hierna vroeg ik Aaf voor een interview over Anthon Beeke, met als vertrekpunt zijn werk ‘Blote meisjes alfabet’.

interview Aaf van Essen

 “. . . Ik heb Anthon leren kennen doordat hij een vriend was van mijn echtgenoot en we beide Amsterdammers zijn van dezelfde leeftijd.” Begon Aaf. “Anthon is altijd een kleurrijk figuur geweest in de wereld van ontwerpers en kunstenaars. En dat heeft ook wel te maken met het feit dat hij een hele aparte manier heeft van denken en functioneren. Voor ik besloten had naar de Gerrit Rietveld Academie te gaan, was ik verpleegster. In 1986, toen ik 46 was, begon ik aan de Rietveld Academie. Anthon hoorde dit en zei tegen me: “Aaf, doe die Rietveld niet, kom maar gewoon bij mij, ik leer je het vak.

 Het is ook een lastige man, dus ik dacht ja, als je een nieuw vak wilt gaan leren, dan moet je ook dom kunnen zijn. Als je niet dom mag zijn omdat een ander verwacht dat je het allemaal weet en kent en doet, dan gaat het helemaal niet goed. Dus toen heb ik gezegd; Ik kom wel op je studio werken, maar ik ga wel gewoon naar school.

“. . . Waarschijnlijk kan dat wel als hij al te beschrijven is, ik denk door zijn fotografische kwaliteiten dat je hem zelf ook als een soort foto zou kunnen beschrijven. Als ik hem voor de geest haal, dan zie ik een man met een grote bos wit haar. Een zwarte goede regenjas van Japanse snit. Eigenlijk staat dat voor een soort rotsblok, een eigenwijs rotsblok. Ik denk dat zijn gevoel voor humor hem uit heel veel ingewikkelde situaties heeft gezet. En het is een plastische man, een muzikale danser. Hij ziet in heel veel dingen muziek. En dan zijn dat eigenlijk de ingrediënten waarmee je zo een goede ontwerper wordt. Daar moet je het mee doen”.

 “. . . Anthon Beeke heeft de schoonheid van de naakten heel delicaat behandeld bij de productie van het ‘Blote meisjes alfabet’ van 1969. Er ligt meer nadruk op de vorm, die van de letters. Het naakt valt minder snel op” Zijn liefde voor vrouwen en het veilige gevoel dat hij ze geeft, is duidelijk zichtbaar in het resultaat van het ‘Blote meisjes alfabet’.

De letter T van Anthon Beeke's blote meisjes alfabet gefotografeerd in 1969 en het cijfer 2 gevormd door naakte zwarte mannen van Naked Numbers 2005-2011.

De herwerking van 2011 is in samenwerking met Wim Crouwel geweest. Dit is te herkennen door het gebruik van het typeface ‘The New Alphabet’ in het boek. Dit alfabet is gebaseerd op de opkomende computertechnologie in 1969. Het werd door Wim Crouwel ontwikkeld en gepresenteerd in het kwadraat bladen formaat. Dit komt ook terug bij ‘The Body Type’ waar ze de nummers 1 tot en met 9 in de vorm van naakte zwarte mannen hebben toegevoegd

 “. . . Waar zo een zwarte man voor staat kan je heel makkelijk zo uitvergroten, dat doet hij dus niet [x]. Nu is hij van plan hetzelfde met volumineuze vrouwen te doen, dit is niet heel evident, bij een ‘l’ bijvoorbeeld wordt de vorm ontzettend geaccentueerd. Maar misschien komt hij daar goed uit.

 “. . . Gedurende dezelfde tijd als “the Body Alphabet” was er een culturele revolutie in Amsterdam, ook op het gebied van theater. Deze revolutie heette ‘Aktie Tomaat'[x], zij waren heel erg tegen het traditionele van toneel maken. Toen deze revolutie zijn effect had op toneel, begon je dat ook te zien in het straatbeeld in de vorm van de affiches. Toen deze belemmering was verdwenen en het theater vrij spel had, kon dit ook worden doorgewerkt in de affiches.

Theater-Terzijde-Haarlem AntonBeeke_Zeitgeist

Anthon’s eerste affiche voor een theater was in 1966 voor Theater Terzijde. Sindsdien van 1966 tot 1985 heeft hij de affiches en programma’s voor Zuidelijk Toneel Globe ontworpen [x]. Vanaf 1987 tot ongeveer 2001 bepaalde Anthon het gezicht van Toneelgroep Amsterdam. In overleg met de directeur van Toneelgroep Amsterdam vertaalden ze het toneelbeeld in affiches.
Veel affiches van Toneelgroep Amsterdam bevatten naakt. Dit resulteerde in nog een controverse, aangezien deze affiches overal op straat hingen en dit was destijds erg provocatief.[x]

resolve

“. . . Ik vond het altijd heel erg opvallend dat dit beeld op straat niet beklad is geweest. Aangezien dat best vaak is gedaan ook met ander werk. Hij vond het zelf niet storend, en ergens wel goed dat het een bepaalde reactie opleverde. Maar dus wel opvallend dat dat niet is gebeurd met dat werk, hij vond het wel geestig, het is ook heel discreet ontworpen.”

 “. . . Ik denk dat Anthon toch op de een of andere manier miraculeus raak heeft geschoten.”

interview Aaf van Essen


Log in
subscribe