Designblog

I saw an ingenious orange dress based on traditional dutch clothing. It was made of a deep orange heavy fabric and the hood was shaped like the head of a mouse. The dress was interesting and it made me think of the colour orange.

I have a tendency to avoid everything that is orange.

Van Oranje (orange) Nassau is the name of the Royal family  and that made orange the national colour of the Netherlands. There is an anual tradition called Koninginnedag (queensday) which takes place on the birthday of a former queen: April 30th. The colour in which Amsterdam is covered that day of the year is, of course, orange. Repulsive objects such as blown up plastic hands, orange cowhats, clogs that one can float in on the canals. Drunk man and woman from the countryside walk around in orange t-shirts, skirts and pants with orange hats, boa’s, gloves, necklaces and wigs on. You name it, they wear it in orange. On this day orange donuts, cupcakes and pastries are eaten and faces have orange flags painted on them.
The screaming orange is everywhere. When there is a national soccer game the country turns orange again. On those days the average dutch person does nothing but jumping around, shouting  and drinking beer. A lot of beer, and more jumping.

I always associate orange with this obnoxious folklore.

This is why wearing orange or having orange around is ruined for me.
It is why I like lemons more than oranges.

In de stad waar ik vandaan kom (Oosterhout) heb je veel oude kloosters en kerken, die veel historie hebben. Om deze oude gebouwen en vroegere verhalen niet verloren te laten gaan is er het culturele programma ‘schatten van Brabant’. Schatten van Brabant verbindt cultureel erfgoed samen met kunst. Ze proberen zo een heel nieuw cultureel aanbod te creëren. Het erfgoed zorgt voor de verhalen, en de inspiratie voor de mensen. Zo zijn er allerlei exposities in oude kloosters van mensen die geïnspireerd zijn door de oude verhalen en door de gebouwen.

Dit deed me denken aan de expositie in het Zuiderzee museum, hier laten ze je ook kennis maken met het oude verleden. Ze willen niet dat alle oude tradities verloren gaat, en door deze klederdracht zijn er hier ook heel veel nieuwe designers door geïnspireerd.

De oude klederdracht in het Zuiderzee museum heeft veel te maken met de oude klederdracht in Oosterhout.
De jurken van de vrouwen en de klederdracht van de mannen heb ik vaak terug gezien op schilderijen en oude ansichtkaarten. De exposities die tegenwoordig in de kloosters worden gegeven, laten ook veel van de oude rituelen en oude klederdracht terug zien in hun werken.
Toen ik in het Zuiderzee museum liep deed mij de expositie veel aan vroegere rituelen denken van Oosterhout.

Deze foto is voor een klooster in oosterhout gemaakt,

Geen overbodige lekkerbekkerij, maar inhouden tot speciale aangelegenheden, één hand voor jezelf en de ander voor de boot, beter één vogel in de hand dan tien in de lucht, verbeelde uitspraken die ik in Enkhuizen herkende uit mijn eigen folklore-vocabulaire.

De flexibiliteit die gebruikt werd tijdens het maken van de werken sloot aan op wat de omgeving te bieden had. Het naar je eigen omgeving kijken om daar vervolgens mee te werken is een belangrijk deel van de Nederlandse nuchterheid en inventiviteit. Ook de doorgedraaide versie is te vinden in de huidige cultuur namelijk de kunst van het bedwingen/aanpassen van je omgeving. De Nederlandse dubbelheid tussen het openstaan voor je omgeving om het daarna weer eigen te maken en omgedraaid is eigenschap waarom Nederlandse ontwerpen en het eigenzinnige karakter bekent staan. Door dingen te laten zijn voor wat ze zijn, maar door ze op een andere wijze te benaderen of hergebruiken kan zowel worden behouden als verrijkt.

De Arafat-sjaal wordt sinds 2001 gedragen door vele modebewuste burgers in Nederland, Raf Simons kwam hiermee voor de dag op de catwalk.
Deze sjaal vind zijn folklore in Palestina waar boeren zich met deze sjaal beschermden tegen zand en zon en zich zo ook onderscheiden van de hogere klasse.
Deze sjaal staat nu vooral bekend als de Arafat sjaal en als symbool voor de Palestijnse vrijheid strijders  die in conflict zijn met de joden. Een drager van deze sjaal laat dan ook vaak onbewust zijn solidariteit uit naar de Palestijnse vrijheidsstrijders.
Zo is er van een eeuwenoude traditionele sjaal met een duidelijke pro Palestijnse boodschap een modieus westers kledingstuk gemaakt.
De meeste dragers van deze sjaal weten vaak ook niet waar deze voor staat, en dragen hem omdat ze hem mooi en lekker warm vinden.
Zo loop je als modepop met je mooie sjaal zonder dat je het door hebt als pro Palestijnse vrijheidstrijder.

You shall not think that you are special

You shall not think that you are of the same standing as us

You shall not think that you are wiser than us

Don’t fancy yourself as being better than us

You shall not think that you know more than us

You shall not think that you are more (important) than us

You shall not think that you are good at anything

You shall not laugh at us

You shall not think that anyone cares about you

You shall not think that you can teach us anything

This concept was created by the Danish author Aksel Sandemose, in a novel from 1933. In this novel he is describing the mentality of the Danish people as he observes it, and the core of this mentality is described in the law of Jante. There are Ten Commandments which makes a reference to the authority of the Ten Commandments of the bible. “The Law of Jante” is part of the ironical self-concept of the Danish people and is an expression for the collective pressure on, and limitation of the individual. In spite of the fact that “The Law of Jant” has become a big part of the Danish mentality, culture and folklore, most Danish people hate this concept.

Folklore is a way of saying that you’re the same. That you’re equal. People do the same things and were the same cloths as soon as they ‘belong’ to one an other. They ‘belong’ to a group and for that group there is a symbol, and that symbol is they’re clothing. Just like in the old days these symbols still exist and everyone has they’re own. The only big difference is that the groups have become smaller and the individual more important. But the essential rule of this behavior remains the same; love and affection for one another. It’s a way of saying this to you’re friends and family and group members without having to say it.  You just do, wair, eat, see, feel, touch, smell and maybe even think the same things, and while doing this you subliminally say that you’re a friend of your neighbor.

Folklore in Portugal is an Artistic Manifestation that really influenced portugese society.

Since genarations ago until the present days people still doing the Folklore Parade, during these celebration everybody in the country goes to the street to become part of this show. Here everybody can see the costumes, the sybolic objects, the music, food, drinks, villages party’s.

I found a connection between the folklore from Portugal and from The Netherlands because they both developed embroidering techniques in women dresses. These dresses are worked by hand so everything is embroidered carefully in a really illustrative way. We can notice that similarity in both cultures, through the shapes, drawings, the geometric forms, waves, spots, flowers, leaves and hearts. All the colours are always really strong, red, blue, beige, yellows, black and green and the background colour white or black, depending of the social women’s situation.

Most of these women use the folklore to express themselves with their own dress, for each costume they have a different meaning and a really particular taste. Most of the time these costumes are based on social habits, the agriculture, family, society and politics, which caused these embroided dresses to become a piece of history.

Uganda is het land waar mijn moeder vandaan komt. Een land dat ondanks zijn armoede, ruimte creeert voor jonge ontwerpers en ze een kans geeft hun kleding te laten zien op de uganda fashion week.

Het is de bedoeling dat ze een hedendaagse visie op mode hebben en
weten wat er in de rest van de wereld gemaakt wordt. Maar ze houden de traditie hoog nog steeds door de afrikaanse folklore als voornaamste inspiratie te gebruiken. Dat betekent niet dat ze de bekende prints gebruiken die je vaak ziet, maar de vormen van de mouwen, de felle kleuren of de accesoires.
Daarnaast werken veel ontwerpers met organisch katoen om de mensen te laten zien dat niet alles van buiten af hoeft te komen, omdat grotendeels alle mode uit china komt en bekend staat als “cheapfashion”.
hierbij helpen ze de boeren van het platteland dat een positieve draai geeft aan de economie.
Bij de expositie gejaagd door de wind hadden ze dezelfde idee van folklore, werken met wat er al was en dat in een nieuw jasje te steken.

Bezoek ook de site van een van de bekendste ontwerpers uit Uganda: www.sylviaowori.com

Folklore, traditionele gebruiken, leven ze nog?? Tradities veranderen vaak in herinneringen, die dan weer als inspiratiebron kunnen dienen voor kunstenaars, zoals we konden zien in het Zuiderzee museum. Jonge kunstenaars blazen de traditionele klederdracht een nieuw leven in. Zo laten we ons verbazen door voorwerpen die vroeger tot de orde van de dag behoorden. Mijn folklore ligt in het zuiden, in een kleine stad genaamd Maastricht. Het Mooswief, wat vrouwtje van de markt betekend, is zo’n herinnering die weer tot leven kwam. Ze stond altijd symbool voor de plattelands vrouwen die naar de stad trokken om hun producten op de markt de verkopen, maar sins enkele jaren is er een enorme papiermarche pop van haar gemaakt waarmee jaarlijks de ‘Vasteloavend’ wordt ingeluid. Tijdens carnaval hangt ze dan boven het vrijthof waar ze neerkijkt op alle mensen die carnaval komen vieren.
Behoort folklore tot de geschiedenis of is iets enkel folklore als het nog steeds leeft? Carnaval leeft, dat is zeker. Het hele zuiden kijkt er maandenlang naar uit. Verenigingen worden bij elkaar getrommeld, moeders worden ingezet om kostuums te naaien en enorme hoeveelheden bier worden door café eigenaren binnengesleept. Voor enkele dagen wordt de hele binnenstad omgetoverd tot een andere wereld, een wereld vol felle kleuren en fantasiefiguren. Het verbaasd mij elk jaar weer wat het effect van carnaval is op mensen. Alles mag en kan op eens, zo wordt er in elk geval gedacht. Drie dagen lijkt de wereld op z’n kop te staan, maar daarna is alles weer zoals het was. Het papier op straat en de bergen met glasscherven zijn het enige bewijs voor de losbandigheid die een paar uur geleden nog normaal leek te zijn. Een ochtend later gaat iedereen gewoon weer naar z’n werk, de duivel van gisteravond moet weer terug naar zijn advocatenkantoor en Zorro moet weer broodjes bakken in de bakkerij.

A braid (also called plait) is a complex structure or pattern formed by intertwining three or more strands of flexible material such as textile fibers, wire, or human hair. Compared to the process of weaving a wide sheet of cloth from two separate, perpendicular groups of strands (warp and weft), a braid is usually long and narrow, with each component strand functionally equivalent in zigzagging forward through the overlapping mass of the others.
Hairflowers and memory boards were manufactured in denmark, by a special branch of braidingteknik (which otherwise was used for wigmaking). There were manufactured various types of “tree’s of life” or bouquets, to which different family members had provided hair. Often family members’ names were stamped on the background of just the flower or branch, which was produced by just their hair, soo the work simultaneously came to form a kind family tree.

The mountain of porcelain in the first hall of the museum can connect on many point to an event in Geneva : ” L’escalade ” (the climbing)

This invading of broken objects refers to the invasion from the Savoy.

During the longest and darkest night of the year, soldiers invaded the city.

But Geneva defended itself and ” La mère royaume ” (the kingdom mother), was making a big hot soup, and topple it on the enemies. First the cauldron was an everyday object and now it is the symbol of popular resistance and independence in our collective memory.

Each year, chocolate maker and supermarket make thousands chocolate cauldrons with sugar vegetables in it.

The tradition wants the oldest and the youngest to break the cauldron and say « this is how died enemies of the republic ». Then you eat all broken pieces of chocolate.

The other point of the porcelain mountain was the aspect of mass consumption, wich can be connected to the moutain of chocolate cauldron in the shops a few weeks before the events. And the part that you create something, eat it, and re start one year after, and again and again.

Netmenders are immediately connected to the concept of folklore.
Now we do it industrially, there is no need of preserving this kind of
techniques in order to have sea-nets. Nowadays it’s more convenient to
buy a new one than repair a broken one.

For this reason it's said that technologies are destroying folklore.
It's like saying that we shouldn't live the present
because it leads too far from the past.

Folklore is (in one of the numerous definitions) a word to define
that part of the culture that deals with popular more or less spontaneous
habits and beliefs.
The word was introduced when there was still a strong relationship
with folks, villages etc.
Now that society has changed we find it difficult to apply the term folklore
to contemporary matter. 
The Zuiderzee exhibition confirmed this idea. 
The contemporary-times involvement wasn't about contemporary folklore, 
but about reinterpretation, 
modern design inspired by old dutch folklore. 
While taste, style and aesthetic values are continuously evolving 
human behaviors don't change that much in time, they just adapt. 
I think we can find these recursive characteristics on the internet. 
And here comes my "involvement".
I found out that just as I've never been into 
my country/city traditions, i also (do not) relate 
with current habits on the internet. 
I'm just geographically connected, trough my ip, to the rest of the network 
like a 18th century's person who was not participating to 
its village folk's habits and celebrations. 
On the other hand, all the people always up to date with memes and myths on the internet, 
using social-networks, blogs, forums and chats, 
corresponds to the folk of that time. 
Different context, different medium of transmission, different people, 
same dynamics. 
We will see 

The exhibition at the Zuiderzeemuseum made me think of the term Folklore and it’s definition. What is folklore exactly? Is it a period in time or a certain style? There was clothes, drawings and design objects at the exibition as well as graffiti from Shoe. Is that Folklore too? For me folklore is a period of time, with a certain way of style that we can look back upon. We don’t think of folklore if we look at ourselves today! We are not in a kind of folklore YET, we will be in the future, for sure. But not today. And graffiti will be a part of our folklore too, because it is a big part of our culture, but that time hasn’t come yet. Maybe in a 100 years people will look back at us and talk about the funny way of our communication; ‘HAHA they used walls and paint to express their feelings.” But not today, we don’t see graffiti that way, for us it is normal, it is just something that is there. As it was for the people wearing ‘kraplaps’ and the traditional clothing. They didn’t look at themselves, surprised, they way we do now. Graffiti is our culture, not our folklore. Yet.

…

The concentration is at its highest point but the mind is totally free.

The figure is still and only the old hands are moving in a certain rhythm.

They work very precisely, repeating the cercal of movements, every one of which is polished to the perfection. These hands have been doing that for years. They know every movement and every detail of the material in them, which becomes very obedient in these hands.

In the room there stand a bit sweet thin scent, the scent of a birch bark. This scent and the feeling of a wooden strip between the fingers give this incredible warmth and create the illusion of a forest around.

At a certain point, the process becomes a meditation, and there is no more distinction between the material and the hands. They become a single indivisible whole. And at this very moment the nature triumphs, because at this very moment two of her creatures are brought together in the beautiful eternal harmony.

Wachten aan Wal

Tekst – lied

Het schommelt in mij hoofd

Schommelt  al dagen, heen, weer

 je bent weg, misschien vertrokken

Uitkijkend op de rivier, zie ik waar jij hoort te zijn

Ergens ver weg, aan de overkant

En op de rivier, langs het stromende water

Op weg naar waar het hoort, vaart een bootje

Het dobbert zachtjes heen en weer

Misschien ben jij het wel

De deining en de wind steekt op,

Slinger ik  naar gedachten, verlangens,

Van wat wij zouden kunnen zijn,

Wachtend aan wal,

Wachten aan wal

We zouden kunnen zingen van geluk

We zouden kunnen zingen van geluk

We zouden kunnen dansen

Aan de overkant

Aan de overkant zijn bergen, en ook dalen

We zouden de weg kunnen vinden, met of zonder te verdwalen

Mijn oren suizen

De waaiende wind, mijn blonde haren

En daar nog steeds dat bootje waar wij op zouden kunnen varen

Rechtdoor, naar de overkant

We zouden kunnen

Wachtend aan wal

Wachten aan wal

Wachten aan wal

Zingen van geluk

We zouden kunnen dansen van geluk

We zouden kunnen samen,

Aan de overkant

I haven’t been able to make a connection between their world and mine. Their world seems to be so far away from mine.

They all look the same; they eat the same, read the same, do the same. Are they even different people? The only way to preserve your world is to close it off from everything outside. Then you can continue in your eternal circle.

I know one thing: you can’t end something entirely. Influences will be there anyway; perhaps drop by drop, but drops are water too. Like water coming through a small hole in the dyke, drop by drop it fills the land with water and finally floods it untill there’s nothing left.

It’s a good thing that Hans Brinker put his finger in the dyke.