Op het moment dat ik mijn boek uit had gezocht in het paviljoen, ben ik afgegaan op de associatie die ik had met het boek. Het voelde als een van de eerste boeken waar ik vroeger zelf in ging kijken. Het eerste wat ik deed was snel bladeren, de layout en de plaatjes bekijken. Daarna bekeek ik de voorkant en de achterkant. Het enige waar ik naar keek, waren de visuele aspecten en niet de inhoud.
De stofomslag is een tijd beschouwd als niet belangrijk, het werd alleen gezien als bescherming van het boek en werd vaak weg gegooid. In deze tijd is de omslag wel een duidelijk onderdeel van het boek maar vaak is de visuele content totaal anders dan die van de cover van het boek. De omslag moet het boek aanprijzen en meteen duidelijk maken welk gevoel je kan krijgen van de inhoud. De meeste covers van de boeken met een stofomslag zijn heel minimaal, bijna altijd hebben ze alleen maar een kleur met de tittel van het boek op cover of op de kaft.
In de bibliotheek die ik bedacht heb kom je binnen in grote ruimte waar alle boeken op kleine stapeltjes liggen. Het enige wat je ziet is een kleur en een titel. De stapels zijn combinaties van boeken die aan elkaar refereren. Als ik boeken bekijk of lees zie ik altijd wel een bepaalde link met een ander boek. De stapels worden gemaakt door de mensen in de bibliotheek en de werknemers. Zo ontstaat er een wisselwerking aan informatie en associaties puur op informatie. Bijvoorbeeld als je een een onderwerp hebt over verschillende hiërarchieën in de middeleeuwen dan kan je een boek hebben over de werking. Of je hebt een boek van een filosoof die zijn visie er op loslaat. Een boek dat geschreven is in het heden en terug kijkt op de situatie of het is juist een boek dat in die tijd is geschreven. Op die manier krijg je heel veel interessante links van informatie door verschillende mensen. En de link die een persoon legt tussen de boeken kan weer heel erg verschillen tussen de link die jij er mee legt.
Met die gedachte van gebundelde informatie ga je naar de volgende ruimte met je stapeltje boeken. Die ruimte staat vol met boek omslagen. De bezoeker van de bieb gaat met het stapeltje in zijn hand lopen door de ruimte en is op zoek naar omslag met het juiste gevoel voor zijn combinatie aan informatie, de keuze van de omslag is dan ook volledig subjectief. De omslagen hangen tegen de muren aan. Maar ze hangen allemaal op een verschillende hoogte dus op dat moment komt het boeken stapeltje ook weer goed van pas, door op de boeken te staan kan je bij een bepaalde omslag komen. De bedoeling is om je volledig uit te strekken, de omslag waar je dan bij uit komt moet je pakken. De omslagen waar de bibliotheek het meest blij mee is hangen dan ook het hoogst zodat die zo min mogelijk worden gepakt. Er zijn vijfhonderd dertig verschillende smalle gangen met muren van drie meter hoog. In die gangen hangen alle stof omslagen. Die zijn ook weer onder verdeeld op bijvoorbeeld omslagen met huilende kinderen op de voorkant, covers met blauwe letters of Indiaansen rituelen. Al die dingen zijn dus weer gebaseerd op het visuele aspect. De zijwanden van de gangen zijn helemaal leeg. De stofomslagen hangen alleen aan het eind van de gang zodat het even tijd kost voor dat je de omslagen helemaal goed kan bekijken. Dus het eerste wat je ziet als je naar binnen kijkt in de gang is een soort van sfeer aan kleuren van foto’s, tekeningen en letters.
Waneer de bezoeker zijn omslag en boeken heeft gevonden neemt hij ze mee naar de de laatste ruimte. Daar gaat de omslag in een grote machine waar de omslag om de boeken heen word gewikkeld. Als de bezoeker het stapeltje dan volgende keer meeneemt legt hij de stapel op de eerste rij met alle stapels die weer terug moesten naar de bibliotheek. Als er dan nu weer iemand anders komt kan hij/zij de combinatie bekijken en bepaalde boeken er weer tussen uit halen die hij/zij nodig heeft voor de combinatie. Maar doordat hij eerst nog moet zoeken door de combinatie door die van iemand anders kan hij/zij nog weer op andere combinaties komen.