Skip to Content Skip to Search Go to Top Navigation Go to Side Menu


Leegte.


Sunday, March 6, 2011

Als ik denk aan een expositie bezoeken dan krijg ik bijna een onbehagelijk gevoel van binnen. De gedachten aan zoveel verschillende werken, die elk weer een andere betekenis hebben; die elkaar doorkruisen zodra je even niet oplet; die mijn gedachten zullen openbreken zodra ik die niet aan zoveel mogelijk kanten bij mij houd. Het is bijna een soort angst als ik de grote ruimtes binnenloop en mijn blik valt op al het werk.

Ik wil geen entertainment van beelden. Ik wil een leegte. Een leegte van het hedendaagse; van de toekomst; van hetgeen de mens omschrijft. Dat is waar ik mijn rust in vind; mijn gedachten kan laten focussen op de kleine (menselijke) details waar de massa zelden de schoonheid van zal ervaren. Leven binnen mijn eigen ruimte, waar ik een stilte creëer waarnaar ik de kleinste dingen opspoor binnen het visuele om mij heen. Daar zit de adrenaline die mijn brein laat samenwerken met mijn ogen. Binnen de kunst ben in dan ook constant opzoek naar werken die een grote leegte bij mij opwekken.

El Lissitzky met zijn expositie over het theaterstuk ‘Victory of the Sun’ in Eindhoven. Ik heb mij zelden zo opgelaten gevoeld over een nieuwe ruimte binnenlopen in een expositie. Na elke doorgang zag ik werken die mijn hoofd vulde met leegte en vervolgens mijn gedachtes volledig zijn eigen weg lieten gaan. Strakke vormen; hoeken; lijnen; bijna kille afbeeldingen van een mechanische wereld van vormen die, volgens de beschrijving, op mensen gebaseerd zijn. Op afstand alleen het strakke, dynamisch-ogende uiterlijk zien om vervolgens het menselijke terug te vinden in de kleinste details; de fouten. Van veraf zo perfect, maar van dichtbij zo menselijk.

Ik weet nu wat ik wil. Ik wil die grens. Perfectie en fouten maken. En vooral die fouten laten zien.

Leave a Reply


You must be logged in to post a comment.


Log in
subscribe